Welcome, Guest

"I'm writing from the afterlife, יענע וועלט
(0 viewing) 
A platform of recovery for Jews who find themselves struggling with addictions to pornography, masturbation or other sexual problems. Post anonymously about your struggles without fear of anyone finding out who you are. Ask questions, post answers and be inspired! Get tips and guidance from the experts who moderate this forum, as well as from fellow strugglers.
  • Page:
  • 1

TOPIC: "I'm writing from the afterlife, יענע וועלט 160 Views

"I'm writing from the afterlife, יענע וועלט 23 Dec 2024 06:19 #427719

  • 5678
  • OFFLINE
  • Senior Boarder
  • Posts: 59
  • Karma: 2
The following is a translation of a message from the Yiddish site.
Last Edit: 23 Dec 2024 06:21 by 5678.

Re: "I'm writing from the afterlife, יענע וועלט 23 Dec 2024 06:24 #427721

  • 5678
  • OFFLINE
  • Senior Boarder
  • Posts: 59
  • Karma: 2
> Friends... This time it's not a joke at all. I'm not going to play games with you, and I'm not going to dramatize. But I'm no longer in this world... My soul left my body a few hours ago, forever...

> I can't explain to you what I went through in the last few hours... because you will never understand. It's not possible for a living person to understand, and I wish you from the depths of my heart (wait... I don't have a heart anymore, I'm just a soul) – that you never have to go through this. But for me, it seems it was unfortunately destined.

> The hardest part of all was the cries of my little children, and the Kaddish of my children. I thought I was dying again in the coffin when I saw my new son-in-law – whom I barely got to know – help my heartbroken young son say "Yitgadal v'yitkadash sh'meiha rabba..."

> At the eulogies they recited for me, I felt like I was dying for the third time... I was so ashamed... If they only knew the truth about who I was... Maybe they knew but tried to hide it for the sake of the family's honor? Maybe, I don't know.

> I'm standing here now in this desolate world, in this place of emptiness. In the coming minutes, I will be brought before the Heavenly Court, where my entire life will be reviewed... Ouch... I'm crying... I don't know where to turn in shame.

> I don't know if I will be punished... because I did it unintentionally, I can truly swear that I didn't want to end up there, but I was truly in chains. Maybe they will have mercy on my poor soul.

> But maybe they will severely reprimand me for not seeking help... There were times when people who knew about my terrible deeds begged me to immediately enter recovery and seek help, but I didn't think it was for me. I wasn't sure if I could handle it or if it aligned with my beliefs, etc.

> I could have consulted with a religious scholar. And I know very well what the ruling would have been: if I know what is good for me, I should immediately rush to the rooms for the meetings and work on a recovery program for the rest of my life.

> But I was so ashamed...

> But now I'm even more ashamed. I feel so bad for my innocent wife and children.

> Instead, I diligently studied after every failure, something I should have done, and I can't say I regret it, but certainly not instead of recovery... What kind of foolishness did I commit...

> It happened a short time ago, when I was unfortunately infected with the dangerous STD disease in one of the lowest places where my addiction brought me in my life, and it very quickly transformed into AIDS, which, as everyone knows, has no cure, and like a candle, I extinguished.

> I am so relieved that they were able to identify it in time before I transmitted it to my own wife – and killed her, but there was nothing that could be done for me.

> Around my sick bed, the family members discussed that when I die, the story will be that I died of a heart attack... I wish they would tell the truth... At least other people will know, so they don't die the way I died...

> I have nothing more to write. And if I didn't have mercy on the honor of my family and my children, I would have written my name and my father's name here so that if someone is awakened by my words to do what is right to help themselves, they should do it as a favor for my soul... Maybe I will be forgiven more easily that way...

> Wait...

> What are these thousands of angels flying towards me??? Do they mean me? Oh... yes... I hear my name being called.... Oh dear..... Aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa... I'm going... Pray for me.........

> I stand here next in line, my story is not much different from my predecessor, but we are very different in age... While he was blessed with some joy in life, I am only in my mid-twenties... I sanctified my dear wife just a few short years ago, I had everything I needed at home, I had everything worth living for, but unfortunately, I let myself be seduced.....

> I can't recover from the strange cries she made at the funeral... She had to be injected several times to calm her down... What will she do alone with the two little babies? Will they be able to grow up normally without a father???

> In my wildest dreams, it never occurred to me that it could happen to me too... It's not that I didn't know that the chance of getting the disease existed... But I knew for a fact from the Google searches I did that it's less than 1% to get it...

> But unfortunately, I was one of the unlucky ones. I lost everything, my chance to live, to have a home, joy, etc., everything that all my friends have with life and lust...

> The most that I mourn is that I also knew very well about recovery... And I had one of my friends with whom I used to jokingly try to drag him there with all our might, but I thought I was too young, and I still had time.

> But I remained young forever...

> Out of great sorrow, I didn't even try to apologize to my closest people, whom I caused so much pain, and left them an open wound for life.

> I am ready for anything, as long as my soul can at least rise to the resurrection of the dead and I don't have to go away forever.

> Dear friends, please don't be angry at my fantasies, because it is unfortunately two true stories that happened only in the past year with two young Hasidic Jewish youths from the most religious neighborhoods in the Haredi community.

> If I could, I would have written more details, but as everyone understands, it's not good, and that's not the goal. But I give you my word that this is true and accurate 100%.

> The two of them, unfortunately, passed away prematurely from the terrible HIV/AIDS disease, which is unfortunately contracted in those kinds of places (and so on).

> Whether the letters they wrote are true, you know the answer yourself, but the story is true, and my opinion, which knows very little, tells me that this is more or less what they would have had to say from that world – from the true world.

> If anyone wants to enjoy the horror, the drama, and further weave what they would have said or thought, it's actually a pity, because only the fear will probably not help anyone and for nothing if you don't do something in practice.

> But know that sex addiction is not a game, and it's not a joke, and it can very quickly lead to such places if it's not taken care of.

> To end on a good note, the נעשכיזער was a good Jew, and Meyer-Zimes is a good dish, and sex addiction is a very bitter disease.
Last Edit: 23 Dec 2024 06:29 by 5678.

Re: "I'm writing from the afterlife, יענע וועלט 23 Dec 2024 06:33 #427723

  • 5678
  • OFFLINE
  • Senior Boarder
  • Posts: 59
  • Karma: 2
חברה... דאסמאל איז עס נישט קיין ווערטל בכלל, איך גיי ענק נישט אנציען, און נישט שפילן מיט ענק קיין דראמא, איך בין שוין אבער נישט אויף די וועלט... מיין נשמה האט פארלאזט מיין גוף עטליכע שעה צוריק פאר אייביג...
איך קען ענק נישט מסביר זיין וואס איך בין אריבער אין די לעצטע עטליכע שעה... ווייל ענק וועלן עס קיינמאל נישט פארשטיין. ס'נישט מעגליך פאר א מענטש וואס לעבט נאך עס צו פארשטיין, און איך וואונטש ענק פון די טיפעניש פון מיין הארץ (א רגע... כ'האב דאך שוין נישט קיין הארץ, כ'בין שוין נאר א נשמה) – אז ענק זאלן עס קיינמאל נישט מיטמאכן, פאר מיר זעהט אבער אויס ווי ס'יא ליידער באשערט געווען.
די שווערסטע פון אלעס איז נאך געווען די יללות פון מיינע קליינע פיצלעך, און די קדיש פון מיינע קינדער, איך האב געמיינט אז איך שטארב נאכאמאל אינעם ארון ווען כ'האב געזעהן ווי מיין נייע איידעם – וועם איך האב קוים דערלעבט צו קענען - העלפט מיין נארוואס אפגעשוירענע יונגל זאגן יתגדל ויתקדש שמיה רבא...
ביי די הספדים וואס מען האט מיך באזינגן האב איך געמיינט אז איך שטארב צום דריטן מאל... איך האב מיך אזוי געשעמט... ווען זיי וואלטן ווען געוויסט די אמת ווער איך בין געווען... אפשר האבן זיי טאקע געוויסט נאר פרובירט עס צו פארווישן מפני כבוד החיים, פאר די משפחה? אפשר, כ'ווייס נישט.
איך שטיי שוין יעצט דא בעלמא דקשוט, דא לדא נקשן, אין די קומענדיגע מינוטן וועל איך געשטעלט ווערן פארן בית דין של מעלה, ווי מען גייט איבערגיין מיין גאנצע לעבן... אוטש... כ'וויין... כ'ווייס מיך נישט ווי אהינצוטון פאר בושה.
כ'ווייס אבער נישט צו מ'גייט מיך שטראפן... ווייל כ'האב עס געטון מאונס גמור, כ'קען ממש שווערן אז כ'האב נישט געוואלט אנקומען דארט, אבער כ'בין ממש געווען אין קייטן. איז אפשר וועט מען רחמנות האבן על נפשי האומללה.
אבער אפשר וועט מען מיך יא שטארק פארהאלטן פארוואס איך האב זיך נישט געוואנדן צו הילף... ס'געווען מער ווי איינמאל וואס מענטשן וואס האבן זיך דערוויסט פון מיינע שרעקליכע טאטן האבן געוויינט פאר מיר אז איך זאל זאפארט אריינגיין אין ריקאווערי און זוכן הילף, איך האב אבער נישט געהאלטן אז ס'פאר מיר. כ'בין נישט געווען זיכער צו ס'איז אויסגעהאלטן און צו ס'שטימט מיט מיינע השקפות א.א.וו.
כ'וואלט דאך אבער געקענט פרעגן מיין דעת תורה. און איך ווייס גאנץ גוט וואס דער פסק וואלט געווען אז אויב ווייס איך וואס איז גוט מאר מיר זאל איך כרגע אריינפליען אין די רומ'ס צו די מיטינגס און ארבעטן א פראגראם פון ערהוילונג לכל ימי חיי.
כ'האב מיך אבער זייער געשעמט...
אבער יעצט שעם איך זיך נאך מער. איך פיל אזוי שלעכט פאר מיין אומשולדיגע ווייב און קינדער.
אנשטאטס דעם האב איך מיר געזעצט לערנען פלייסיג נאך יעדע דורכפאל, עפעס וואס כ'וואלט אפשר געראפט טון, און כ'קען נישט זאגן אז כ'האב חרטה דערויף, אבער זיכער נישט במקום ריקאווערי... וואספארע נארישקייט בין איך באגאנגען...
געווען איז עס מיט א קורצע צייט צוריק, ווען איך בין ליידער אנגעשטעקט געווארן מיט די געפארפולע STD דיזיס ביי איינס פון די נידריגסטע פלעצער ווי מיין אדיקשאן האט מיר געברענגט אין מיין לעבן, און זייער שנעל איז עס טראספארמירט געווארן צו AIDs וואס פאר ווער ס'איז באקאנט איז אין תרופה למכתו, און ווי א לעכט בין איך אויסגעגאנגען צום טויט.
איך פריי מיך אויף אזויפיל אז מען האט עס באוויזן צו עדענטיפייען באצייטענס פאר איך האב עס איבערגעגעבן פאר מיין אייגענע ווייב – און איר אוועקגע'הרג'ט, אבער מיט מיר איז שוין נישט געווען וואס צו טון.
ארום מיין קראנקע בעט האבן די בני המשפחה געשמועסט אז ווען איך גיי וועט די מעשה זיין אז איך בין געשטארבן פון א הארץ אטאקע... הלואי אבער ווען זיי געבן יא ארויס דעם אמת.... זאלן כאטש אנדערע מענטשן וויסן, שלא תמות כדרך שמת פלוני...
כ'האב נישט גארנישט מער וואס צו שרייבן. און ווען כ'האב ווען נישט רחמנות אויף די כבוד פון מיין משפחה און מיינע קינדער, וואלט איך ארויסגעשריבן דא מיין נאמען און מיין טאטעס נאמען אז ווען איינער וועט נתעורר ווערן פון מיינע ווערטער צו טון וואס איז ריכטיג צו טון זיך צו העלפן, זאל ער עס טון אל א טובה פאר מיין נשמה... אפשר וועל איך גרינגער אפקומען אזוי...
א רגע...
וואס זענען די טויזענטער מלאכים וואס פליען דא קעגן מיר??? זיי מיינען מיר? אוי... יא... איך הער מיין נאמען ווערט אויסגערופן.... איי וויי..... הההההה................ איך גיי... דאווענט'ס פאר מיר.........
*
איך שטיי דא נעקסט אין די רייע, מיין מעשה איז נישט צופיל אנדערש פון מיין פארגייער, אונז זעמיר אבער יא א גרויסע חילוק אין יארגאנג... אין די צייט וואס ער האט זוכה געווען צו אביסל נחת אין לעבן, בין איך בלויז אין מיינע מיטעלע צוואנציגער יארן... מקדש געווען מיין טייערע אשת נעורי בלויז עטליכע קארגע יאר צוריק, איך האב געהאט אלעס וואס איך האב געדארפט עמי בבית, איך האב געהאט אלעס פארוואס עס איז ווערט צו לעבן, אבער ליידער האב איך מיר געלאזט פארפירן.....
כ'קען נישט צו זיך קומען פון די משונה'דיגע יללות וואס זי האט פארפירט ביי די לוי'... מען האט איר נעבעך עטליכע מאל געדארפט שטעכן צו בארואיגן... וואס גייט זי נעבעך טון אליינס מיט די צוויי פיצי בעבי'ס? וועלן זיי בכלל קענען אויפוואקסן נארמאל אן קיין טאטע???
אין מיין ווילדסטן חלום איז מיר נישט איינגעפאלן אז צו מיר קען עס בכלל אויך אמאל געשעהן... ס'נישט אז איך האב נישט געוויסט אז ס'עקזיסטירט די שאנס פאר די מחלה... איך האב אבער געוויסט פאר א פאקט פון די גוגל סוירטשעס וואס איך האב געמאכט אז ס'איז ווייניגער ווי 1% עס צו באקומען...
אבער ליידער בין איך געווען פון די אומגליקליכע... איך האב אלעס פארלוירן, מיין שאנס צו לעבן, צו האבן א שטוב, נחת, וכו', אלעס וואס מיינע אלע חבירים האבן מיט לעבן און לוסט...
דאס מערסטע וואס איך באוויין איז אז איך האב אויך זייער גוט געוויסט פון ריקאווערי... און איך האב געהאט איינס פון מיינע חבירים מיט וועם איך פלעג הוצקענען האבן מיר מיט אלע כוחות פרובירט צו שלעפן אהין, איך האב אבער געהאלטן אז איך בין נאך צו יונג, און איך האב נאך צייט.
איך בין אבער געבליבן יונג פאר אייביג...
איך האב פון גרויס צער ניטאמאל אנגעיאגט איבערצובעטן מיינע נאנטסטע מענטשן וועם איך האב אזויפיל מצער געווען, און זיי געלאזט א אפענע וואונד פארן גאנצן לעבן.
איך בין גרייט פאר אלעס, אבי מיין נשמה זאל כאטש קענען אויפשטיין בקרוב צו תחיית המתים און כ'זאל עטליעסט נישט פארפאלן גיין אויף אייביג.
*
טייערע חבירים, ביטע נישט זיין ברוגז אויף מיינע פאנטאזיעס, ווייל עס איז ליידער צוויי אמת'ע מעשיות וואס האט זיך אפגעשפילט בלויז אין די פארגאנגענע יאר מיט צוויי היימישע חסיד'ישע יונגעלייט פון די היימישסטע געגענטער ביים יהדות החרדית.
ווען כ'קען ווען וואלט איך געשריבן מער פרטים, אבער ווי יעדער פארשטייט איז עס נישט זייך, און דאס איז נישט דער ציל. איך געב ענק אבער מיין ווארט אז דאס איז אמת ויציב %100
די צוויי זענען נעבעך אוועק פריצייטיג פון די שטרעבליכע HIV/AID דיזיס וואס מען כאפט ליידער ביי דע סארט מקומות (וד"ל).
צו די בריוו וואס זיי האבן געשריבן איז אמת, ווייסט עטץ אליינס די תירוץ, אבער די געשיכטע איז אמת, און מיין מיינונג וואס ווייסט זייער ווייניג זאגט מיר אז דאס איז מער ווייניגער וואס זיי וואלטן געהאט צו זאגן פון יענע וועלט – פונעם עולם האמת.
אויב וויל איינער דערפון אינדזשויען די שרעק, די דראמא, און ווייטער פלעכטן וואס זיי וואלטן געזאגט אדער געטראכט, איז עס בעצם א שאד, ווייל בלויז די מורא וועט ווארשיינליך נישט העלפן פאר קיינעם און פאר גארנישט אויב וועט מען נישט טון למעשה.
זייט אבער וויסן, אז סעקס עדיקשאן איז נישט קיין שפיל, און ס'נישט קיין דזשאוק, און ס'קען זייער שנעל פירן צו אזאלכע מקומות אויב וועט עס נישט קעיר גענומען.
*
צו ענדיגן מיט א גוטע זאך, דער נעשכיזער איז געווען א גוטע איד, און מייערן-צימעס איז א גוטע מאכל, און סעקס עדיקשאן איז גאר א ביטערע דיזיס

Re: "I'm writing from the afterlife, יענע וועלט 23 Dec 2024 14:13 #427732

  • redfaced
  • Current streak: 581 days
  • OFFLINE
  • Platinum Boarder
  • Posts: 1176
  • Karma: 57
5678 wrote on 23 Dec 2024 06:33:
חברה... דאסמאל איז עס נישט קיין ווערטל בכלל, איך גיי ענק נישט אנציען, און נישט שפילן מיט ענק קיין דראמא, איך בין שוין אבער נישט אויף די וועלט... מיין נשמה האט פארלאזט מיין גוף עטליכע שעה צוריק פאר אייביג...
איך קען ענק נישט מסביר זיין וואס איך בין אריבער אין די לעצטע עטליכע שעה... ווייל ענק וועלן עס קיינמאל נישט פארשטיין. ס'נישט מעגליך פאר א מענטש וואס לעבט נאך עס צו פארשטיין, און איך וואונטש ענק פון די טיפעניש פון מיין הארץ (א רגע... כ'האב דאך שוין נישט קיין הארץ, כ'בין שוין נאר א נשמה) – אז ענק זאלן עס קיינמאל נישט מיטמאכן, פאר מיר זעהט אבער אויס ווי ס'יא ליידער באשערט געווען.
די שווערסטע פון אלעס איז נאך געווען די יללות פון מיינע קליינע פיצלעך, און די קדיש פון מיינע קינדער, איך האב געמיינט אז איך שטארב נאכאמאל אינעם ארון ווען כ'האב געזעהן ווי מיין נייע איידעם – וועם איך האב קוים דערלעבט צו קענען - העלפט מיין נארוואס אפגעשוירענע יונגל זאגן יתגדל ויתקדש שמיה רבא...
ביי די הספדים וואס מען האט מיך באזינגן האב איך געמיינט אז איך שטארב צום דריטן מאל... איך האב מיך אזוי געשעמט... ווען זיי וואלטן ווען געוויסט די אמת ווער איך בין געווען... אפשר האבן זיי טאקע געוויסט נאר פרובירט עס צו פארווישן מפני כבוד החיים, פאר די משפחה? אפשר, כ'ווייס נישט.
איך שטיי שוין יעצט דא בעלמא דקשוט, דא לדא נקשן, אין די קומענדיגע מינוטן וועל איך געשטעלט ווערן פארן בית דין של מעלה, ווי מען גייט איבערגיין מיין גאנצע לעבן... אוטש... כ'וויין... כ'ווייס מיך נישט ווי אהינצוטון פאר בושה.
כ'ווייס אבער נישט צו מ'גייט מיך שטראפן... ווייל כ'האב עס געטון מאונס גמור, כ'קען ממש שווערן אז כ'האב נישט געוואלט אנקומען דארט, אבער כ'בין ממש געווען אין קייטן. איז אפשר וועט מען רחמנות האבן על נפשי האומללה.
אבער אפשר וועט מען מיך יא שטארק פארהאלטן פארוואס איך האב זיך נישט געוואנדן צו הילף... ס'געווען מער ווי איינמאל וואס מענטשן וואס האבן זיך דערוויסט פון מיינע שרעקליכע טאטן האבן געוויינט פאר מיר אז איך זאל זאפארט אריינגיין אין ריקאווערי און זוכן הילף, איך האב אבער נישט געהאלטן אז ס'פאר מיר. כ'בין נישט געווען זיכער צו ס'איז אויסגעהאלטן און צו ס'שטימט מיט מיינע השקפות א.א.וו.
כ'וואלט דאך אבער געקענט פרעגן מיין דעת תורה. און איך ווייס גאנץ גוט וואס דער פסק וואלט געווען אז אויב ווייס איך וואס איז גוט מאר מיר זאל איך כרגע אריינפליען אין די רומ'ס צו די מיטינגס און ארבעטן א פראגראם פון ערהוילונג לכל ימי חיי.
כ'האב מיך אבער זייער געשעמט...
אבער יעצט שעם איך זיך נאך מער. איך פיל אזוי שלעכט פאר מיין אומשולדיגע ווייב און קינדער.
אנשטאטס דעם האב איך מיר געזעצט לערנען פלייסיג נאך יעדע דורכפאל, עפעס וואס כ'וואלט אפשר געראפט טון, און כ'קען נישט זאגן אז כ'האב חרטה דערויף, אבער זיכער נישט במקום ריקאווערי... וואספארע נארישקייט בין איך באגאנגען...
געווען איז עס מיט א קורצע צייט צוריק, ווען איך בין ליידער אנגעשטעקט געווארן מיט די געפארפולע STD דיזיס ביי איינס פון די נידריגסטע פלעצער ווי מיין אדיקשאן האט מיר געברענגט אין מיין לעבן, און זייער שנעל איז עס טראספארמירט געווארן צו AIDs וואס פאר ווער ס'איז באקאנט איז אין תרופה למכתו, און ווי א לעכט בין איך אויסגעגאנגען צום טויט.
איך פריי מיך אויף אזויפיל אז מען האט עס באוויזן צו עדענטיפייען באצייטענס פאר איך האב עס איבערגעגעבן פאר מיין אייגענע ווייב – און איר אוועקגע'הרג'ט, אבער מיט מיר איז שוין נישט געווען וואס צו טון.
ארום מיין קראנקע בעט האבן די בני המשפחה געשמועסט אז ווען איך גיי וועט די מעשה זיין אז איך בין געשטארבן פון א הארץ אטאקע... הלואי אבער ווען זיי געבן יא ארויס דעם אמת.... זאלן כאטש אנדערע מענטשן וויסן, שלא תמות כדרך שמת פלוני...
כ'האב נישט גארנישט מער וואס צו שרייבן. און ווען כ'האב ווען נישט רחמנות אויף די כבוד פון מיין משפחה און מיינע קינדער, וואלט איך ארויסגעשריבן דא מיין נאמען און מיין טאטעס נאמען אז ווען איינער וועט נתעורר ווערן פון מיינע ווערטער צו טון וואס איז ריכטיג צו טון זיך צו העלפן, זאל ער עס טון אל א טובה פאר מיין נשמה... אפשר וועל איך גרינגער אפקומען אזוי...
א רגע...
וואס זענען די טויזענטער מלאכים וואס פליען דא קעגן מיר??? זיי מיינען מיר? אוי... יא... איך הער מיין נאמען ווערט אויסגערופן.... איי וויי..... הההההה................ איך גיי... דאווענט'ס פאר מיר.........
*
איך שטיי דא נעקסט אין די רייע, מיין מעשה איז נישט צופיל אנדערש פון מיין פארגייער, אונז זעמיר אבער יא א גרויסע חילוק אין יארגאנג... אין די צייט וואס ער האט זוכה געווען צו אביסל נחת אין לעבן, בין איך בלויז אין מיינע מיטעלע צוואנציגער יארן... מקדש געווען מיין טייערע אשת נעורי בלויז עטליכע קארגע יאר צוריק, איך האב געהאט אלעס וואס איך האב געדארפט עמי בבית, איך האב געהאט אלעס פארוואס עס איז ווערט צו לעבן, אבער ליידער האב איך מיר געלאזט פארפירן.....
כ'קען נישט צו זיך קומען פון די משונה'דיגע יללות וואס זי האט פארפירט ביי די לוי'... מען האט איר נעבעך עטליכע מאל געדארפט שטעכן צו בארואיגן... וואס גייט זי נעבעך טון אליינס מיט די צוויי פיצי בעבי'ס? וועלן זיי בכלל קענען אויפוואקסן נארמאל אן קיין טאטע???
אין מיין ווילדסטן חלום איז מיר נישט איינגעפאלן אז צו מיר קען עס בכלל אויך אמאל געשעהן... ס'נישט אז איך האב נישט געוויסט אז ס'עקזיסטירט די שאנס פאר די מחלה... איך האב אבער געוויסט פאר א פאקט פון די גוגל סוירטשעס וואס איך האב געמאכט אז ס'איז ווייניגער ווי 1% עס צו באקומען...
אבער ליידער בין איך געווען פון די אומגליקליכע... איך האב אלעס פארלוירן, מיין שאנס צו לעבן, צו האבן א שטוב, נחת, וכו', אלעס וואס מיינע אלע חבירים האבן מיט לעבן און לוסט...
דאס מערסטע וואס איך באוויין איז אז איך האב אויך זייער גוט געוויסט פון ריקאווערי... און איך האב געהאט איינס פון מיינע חבירים מיט וועם איך פלעג הוצקענען האבן מיר מיט אלע כוחות פרובירט צו שלעפן אהין, איך האב אבער געהאלטן אז איך בין נאך צו יונג, און איך האב נאך צייט.
איך בין אבער געבליבן יונג פאר אייביג...
איך האב פון גרויס צער ניטאמאל אנגעיאגט איבערצובעטן מיינע נאנטסטע מענטשן וועם איך האב אזויפיל מצער געווען, און זיי געלאזט א אפענע וואונד פארן גאנצן לעבן.
איך בין גרייט פאר אלעס, אבי מיין נשמה זאל כאטש קענען אויפשטיין בקרוב צו תחיית המתים און כ'זאל עטליעסט נישט פארפאלן גיין אויף אייביג.
*
טייערע חבירים, ביטע נישט זיין ברוגז אויף מיינע פאנטאזיעס, ווייל עס איז ליידער צוויי אמת'ע מעשיות וואס האט זיך אפגעשפילט בלויז אין די פארגאנגענע יאר מיט צוויי היימישע חסיד'ישע יונגעלייט פון די היימישסטע געגענטער ביים יהדות החרדית.
ווען כ'קען ווען וואלט איך געשריבן מער פרטים, אבער ווי יעדער פארשטייט איז עס נישט זייך, און דאס איז נישט דער ציל. איך געב ענק אבער מיין ווארט אז דאס איז אמת ויציב %100
די צוויי זענען נעבעך אוועק פריצייטיג פון די שטרעבליכע HIV/AID דיזיס וואס מען כאפט ליידער ביי דע סארט מקומות (וד"ל).
צו די בריוו וואס זיי האבן געשריבן איז אמת, ווייסט עטץ אליינס די תירוץ, אבער די געשיכטע איז אמת, און מיין מיינונג וואס ווייסט זייער ווייניג זאגט מיר אז דאס איז מער ווייניגער וואס זיי וואלטן געהאט צו זאגן פון יענע וועלט – פונעם עולם האמת.
אויב וויל איינער דערפון אינדזשויען די שרעק, די דראמא, און ווייטער פלעכטן וואס זיי וואלטן געזאגט אדער געטראכט, איז עס בעצם א שאד, ווייל בלויז די מורא וועט ווארשיינליך נישט העלפן פאר קיינעם און פאר גארנישט אויב וועט מען נישט טון למעשה.
זייט אבער וויסן, אז סעקס עדיקשאן איז נישט קיין שפיל, און ס'נישט קיין דזשאוק, און ס'קען זייער שנעל פירן צו אזאלכע מקומות אויב וועט עס נישט קעיר גענומען.
*
צו ענדיגן מיט א גוטע זאך, דער נעשכיזער איז געווען א גוטע איד, און מייערן-צימעס איז א גוטע מאכל, און סעקס עדיקשאן איז גאר א ביטערע דיזיס

@babayakov can I get a translation please. My fluency  is somewhat  on vacation 

EDIT- Google translate Was able to get me far enough.


Brought me right back to Shems Taste Of Death
May you slide down the banister of happiness and get many splinters of success up your career

Feel free to send me an owl, a howler, or even a Crumple-Horned Snorkack to Iamredfaced@gmail.com


The Red Face
Last Edit: 23 Dec 2024 14:18 by redfaced.

Re: "I'm writing from the afterlife, יענע וועלט 23 Dec 2024 18:37 #427753

redfaced wrote on 23 Dec 2024 14:13:
@babayakov can I get a translation please. My fluency  is somewhat  on vacation 

EDIT- Google translate Was able to get me far enough.


Brought me right back to Shems Taste Of Death

Reb Red did you see this?

Re: "I'm writing from the afterlife, יענע וועלט 23 Dec 2024 19:21 #427756

  • redfaced
  • Current streak: 581 days
  • OFFLINE
  • Platinum Boarder
  • Posts: 1176
  • Karma: 57
LOL - no I did not
Thanks

Im Sometimes too lazy to scroll to the top of the page
May you slide down the banister of happiness and get many splinters of success up your career

Feel free to send me an owl, a howler, or even a Crumple-Horned Snorkack to Iamredfaced@gmail.com


The Red Face

Re: "I'm writing from the afterlife, יענע וועלט 23 Dec 2024 21:22 #427776

redfaced wrote on 23 Dec 2024 19:21:
LOL - no I did not
Thanks

Im Sometimes too lazy to scroll to the top of the page

Lol. I wasn't sure you were legit or you were pulling through on some red humor. 

Regarding having to scroll up check this out.

Re: "I'm writing from the afterlife, יענע וועלט 23 Dec 2024 21:29 #427778

  • BenHashemBH
  • OFFLINE
  • Platinum Boarder
  • Posts: 802
  • Karma: 23
stopsurvivingstartliving wrote on 23 Dec 2024 21:22:

redfaced wrote on 23 Dec 2024 19:21:
LOL - no I did not
Thanks

Im Sometimes too lazy to scroll to the top of the page

Lol. I wasn't sure you were legit or you were pulling through on some red humor. 

Regarding having to scroll up check this out.

Brace yourself.
If you click the blue number above the posts next to 'new replies' it will take you to a page to see all new posts from all threads (that you have posted on).
Today is yesterday's tomorrow.
The yetzarim a person has the most trouble dealing with are his most powerful God-given tools for developing his potential and achieving shleimus.
It doesn't matter how big the number is, only that today it is going up by one.

A little about what I'm doing here: guardyoureyes.com/forum/19-Introduce-Yourself/412971-I-Want-to-Help-Others
Last Edit: 23 Dec 2024 21:30 by BenHashemBH.

Re: "I'm writing from the afterlife, יענע וועלט 23 Dec 2024 22:53 #427783

Thanks but sometimes you want to see new threads as well.
  • Page:
  • 1
Time to create page: 0.73 seconds

Are you sure?

Yes